Gdzie rośnie herbata?

Herbata, jako roślina, rozprzestrzeniała się początkowo w krajach Azji, sąsiadujących z Chinami. Jednakże proces ten zachodził niezmiernie wolno i nierównomiernie. Podczas gdy w Chinach zaczęto ją uprawiać około 350 roku – do następnego kraju – Japonii przeniknęła (jako roślina) dopiero po upływie prawie polowy tysiąclecia — w roku 805 lub 810 i prawie w tym samym czasie, w roku 828 do Korei. Potem nastąpiła długa przerwa, na całe tysiąclecie. Ale za to później herbata zagarnęła szybko znaczną liczbę nie tylko krajów azjatyckich, ale i europejskich.

W latach 1824 – 1826 rozpoczęto próby uprawy herbaty na Jawie i Sumatrze — w ówczesnych Indiach Holenderskich, w 1824-1825 w Wietnamie (Annamie), w roku 1833 w Rosji (Gruzji), w roku 1834 w Indiach, w roku 1842 na Cejlonie, a w 1846 – nawet na Węgrzech. Z wyjątkiem Węgier, gdzie uprawa herbaty nie wyszła poza stadium niewielkich eksperymentów, pozostałe kraje, włączając w to Rosję, rozpoczęły produkcję herbaty w latach 70 – 80 XIX w.Miejsca uprawy herbaty

 

Herbata poza Azją

Od tego czasu herbata podbiła jeszcze dwa kontynenty: Afrykę (Republika Południowej Afryki, Południowa Rodezja, Wschodnia Afryka) i Południową Amerykę (Brazylia). Gdy te obszary zaczęły w początkach dwudziestych lat XX wieku dawać już herbatę na skalę przemysłową, herbaciana roślina przesunęła się jeszcze do kilku krajów: w roku 1900 do Iranu, w roku 1920 do Bułgarii (pierwsze próby), w latach 1920 – 1930 do Ruandy, Burundi, Kongo.

Po drugiej wojnie światowej rozprzestrzenianie się herbaty trwało nadal, nie tylko w okręgach południowych, ale i w strefie północnej pasa podzwrotnikowego, granicznej dla herbaty, w tej liczbie w północnych Włoszech i radzieckim Zakarpaciu.

Obszary występowania herbaty

Za granicę występowania herbaty można obecnie uważać 48° szerokości północnej i 32° szerokości południowej. Między tymi szerokościami, to znaczy na obszarze prawie równym przestrzeni między równikiem, a jednym z biegunów – herbaciana roślina może rosnąć, dawać potomstwo i produkcję prawie na wszystkich kontynentach świata. Należy jednak pamiętać, że w każdym kraju, nawet o najbardziej sprzyjających uprawie herbaty warunkach klimatycznych, krzewy herbaciane rosną tylko w ściśle określonych, ograniczonych i stosunkowo niewielkich „plamach herbacianych”. Pewien wyjątek stanowią Chiny, w których herbata rośnie na znacznych obszarach, ale i tam jest ona mimo wszystko zlokalizowana głównie w dwóch miejscach: w zachodniej grupie prowincji (25-31° szerokości północnej), przylegających do granicy z Tybetem i w grupie prowincji wschodnich (27-32° szerokości północnej), przylegających do morza.

Herbaciane kraje świata

Obecnie herbatę uprawia się na skalę przemysłową w ponad 30 krajach świata. Oprócz tego występuje ona w niewielkich ilościach jako roślina eksperymentalna jeszcze co najmniej w dziesięciu dalszych krajach.

Głównymi producentami herbaty na świecie pozostały po staremu kraje Azji — Indie, Chiny, Cejlon, Indonezja, Pakistan, Japonia, Malezja, Birma (stan Shan), Tajlandia, Wietnam, Iran i Turcja.

W Afryce uprawą i produkcją herbaty zajmują się mieszkańcy Kenii, Sudanu, Ugandy, Tanzanii, Malawi, Południowej Rodezji, Mozambiku, Kamerunu, Konga (Kinszasa), Ruandy, Burundi, Mali, Republiki Południowej Afryki oraz wysp Mauritius i Azorskich.

W Ameryce Południowej herbatę uprawia się w Brazylii, Argentynie, Peru i w niewielkich ilościach w Chile, Kolumbii i Boliwii, a w Ameryce Centralnej – w Meksyku, Gwatemali i na Jamajce.

Wreszcie plantacje herbaty można spotkać obecnie nawet w Północnej Australii (Queensland) oraz w krajach Oceanii, Nowej Gwinei (Papua) i na wyspach Fidżi.

Z całej tej obfitości obszarów herbacianych – nie więcej niż pięć — jest znanych na całym świecie, jako obszary dające wyborową herbatę, najwyższej klasy. Są to niezmiernie małe terytorialnie „punkciki” wewnątrz dużych „plam herbacianych”. Z reguły są to plantacje wysokogórskie, położone powyżej 1500 -1800 metrów nad poziomem morza. W Chinach są to – Junnan i Fukien, w Japonii – Uji (prefektura Kioto), w Indiach – Darjeeling (Zachodni Bengal), Nilgiri (stan Madras) oraz częściowo Khasiranga (Góry Asam), na Cejlonie – wysokogórskie plantacje w południowej części Centralnego Cejlonu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *